პოლიტიკა/პოლიტიკის კურსი
ვებსტერის ენციკლოპედიის მიხედვით, განმარტებულია, ერთი მხრივ, როგორც კეთილგონიერება ან სიბრძნე საჭირო ამა თუ იმ საქმეთა სამართ
ვებსტერის ენციკლოპედიის მიხედვით, განმარტებულია, ერთი მხრივ, როგორც კეთილგონიერება ან სიბრძნე საჭირო ამა თუ იმ საქმეთა სამართ
გამოიყოფა პოლიტიკაზე ორიენტირებული სწავლების სამი ტიპი: ინსტრუმენტული, სოციალური და პოლიტიკური.
როგორც პროფესიული დარგი და დამოუკიდებელი სასწავლო დისციპლინა, პოლიტიკის ანალიზი არსებობის დაახლოებით ნახევარსაუკუნოვან ისტორიას ითვლის. პოლიტიკის ანალიზის დამოუკიდებელი სამეცნიერო დისციპლინის სახით ჩამოყალიბება გასული საუკუნის შუა წლებით თარიღდება.
ამერიკის შეერთებულ შტატებში პოლიტიკის ანალიზის ინსტიტუციონალურ დონეზე გაფორმება ოფიციალურად 1951 წლიდან იწყება, როცა გამოვიდა
წარმოადგენს საჯარო პოლიტიკის ინიცირების, დღის წესრიგის ფორმირების, პოლიტიკის ფორმულირების, პოლიტიკის დამტკიცების, პოლიტიკის გა
პოლიტიკის განხორციელება - დამტკიცებული პოლიტიკური კურსის პრაქტიკაში რეალიზაცია სახელმწიფოს ადმინისტრაციული ქვედანაყოფებით, რომ
პოლიტიკური კურსის დამტკიცება.
პოლიტიკის ინიცირება, საჯარო პოლიტიკის პრობლემური საკითხის წამოყენება და მისი გადაწყვეტის აუცილებლობაზე მსჯელობა.
მთელი XX საუკუნის განმავლობაში პოლიტიკის ანალიზში “საკანონმდებლო მოდას”, ძირითადად, განსაზღვრავდა შეერთებული შტატები, სადაც ან
პოლიტიკის ფორმულირება - პროცესი, რომლის ფარგლებშიც ხდება ამა თუ იმ პრობლემის გადაწყვეტის ალტერნატიულ ვარაინტებზე მსჯელობა და მათი უპირატესობებისა და ნაკლოვანებების განხილვა.
საჯარო პოლიტიკის ანალიზში პოლიტიკის შედეგად განიხილება საზოგადოებრივი პრობლემის მოსაგვარებლად იდენტიფიცირებული სავარაუდო გადაწ
პოლიტიკის შესრულება არის საჯარო პოლიტიკის ანალიზისა და საჯარო პოლიტიკურ-მმართველობითი პროცესის ერთ-ერთი უმნიშვნელოვანესი ეტაპი
პოლიტიკური კურსის შეფასება - მთავრობის საბუღალტრო და აუდიტორული ქვედანაყოფები განსაზღვრავენ იმას, რა თანხვედრაშია აღმასრულებელ
როგორც ზევით იყო აღნიშნული, პოლიტიკის ჩავარდნები, მიუხედავად მათი უარყოფითი შედეგისა, მნიშვნელოვან პოტენციალსაც შეიცავს ცოდნის
მკვლევართა უმრავლესობა (Beland & Waddan) ხაზგასმით მიუთითებს პოლიტიკის ცვლილების განსაზღვრებასთან დაკავშირებულ სამეცნიერო
საჯარო პოლიტიკის სამეცნიერო ლიტერატურაში განხილულია ტრანსფორმაციული ხასიათის მქონე ინკრიმენტული ცვლილების სამი ძირითადი ფორმა
პოლიტიკის შემუშავების ტრადიციული მოდელი აღნიშნულ პროცესს განიხილავს როგორც მთელ რიგ ქმედებებათა ერთობლიობას, ესენია: პრობლემი
პოლიტიკის მეცნიერებებს ზოგჯერ მოიხსენიებენ როგორც პოლიტიკის პროფესიონალურ ან ინფორმაციულ-ანალიტიკურ უზრუნველყოფას.
პოლიტიკური სწავლება მნიშვნელოვნად განსხვავდება ინსტრუმენტული და სოციალური სწავლებისგან იმით, რომ საჯარო პრობლემების მოგვარების
საჯარო ადმინისტრირების თეორიაში ფართოდ აპრობირებული თეორიული მიდგომა, რომელიც ყურადღებას ამახვილებს პრინციპსა და აგენტს შორის ურთიერთობაზე.
საზოგადოების ყურადღება იშვიათად რჩება ხანგრძლივად ფოკუსირებული ერთ კონკრეტულ შიდა პრობლემაზე, მაშინაც კი, თუ ეს განსაკუთრებული
პროგრამის შეფასება გულისხმობს მისი ეკონომიკური, ფინანსური, სოციალური და ა.შ. შედეგების გულდასმით შესწავლას.
დანახარჯების „პროგრამებში“ გამაერთიანებელი საბიუჯეტო პროცესი, რომელიც რესურსების მიზნებთან ურთიერთკავშირს უფრო მეტად გამჭვირვა
ესაა უშუალოდ პროგრამის ან საქმიანობის განხორციელების შედეგად მიღებული პროდუქცია ან მომსახურება.
კონკრეტული მიზნის მისაღწევად შექმნილი მართვის სისტემა წინასწარ გაწერილი ამოცანებით, შეფასების ინდიკატორებითა და ხარიხის მართვი
სამთავრობო პოლიტიკა, რომელიც განსაზღვრავს ადგილობრივ ბაზარზე იმპორტირებული საქონლის ფასს, ასევე აწესებს მაღალ საგადასახადო ტარ
პროცესზე ორიენტირებული ინოვაცია ითვალისწინებს ორგანიზაციული პროცესის დიზაინის ახალი გზებისა და მიდგომების დანერგვას.
ეს არის პროცესი, რომელიც მოიცავს, ორგანიზაციაში იქნება ის საჯარო, თუ კერძო ორგანიზაცია, ახალი თანამშრომლების აყვანას.
ორგანიზაციული პროცესის ფუნდამენტური გადახედვა და რეკონსტრუქცია, რათა ორგანიზაციაში შრომის ინტენსიურობის მნიშვნელოვანი საზომები
ამომრჩევლისათვის კონსტიტუციის, საკანონმდებლო რეგულაციების ან სამთავრობო გადაწყვეტილებების შესწორების მიზნით, მოქალაქეებისთვის საბოლოო გადაწყვეტილების მიღების უფლებამოსილების გადაცემა.
ტერმინი რისკების მენეჯმენტი საკმაოდ ახალია. ის გასული საუკუნის 50-იან წლებში წარმოიშვა.
რისკის ანალიზი/შეფასება არის შესაძლო არახელსაყრელი პირობების და/ან მოვლენების შესახებ აზრთა შეჯერებისა და შეფასების სისტემატურ
ბუნებრივი (როგორიცაა წყალდიდობა და ტორნადო) ან ადამიანური (ტერორიზმი) კატასტროფების თანმდევი ზიანის შემცირების ან პრევენციის მიზნით გაწეული სამუშაოები.
უნივერსალური იარლიყი, რომელსაც ნებისმიერი პოლიტიკური აქტორი იყენებს საკუთარი პოლიტიკისა და პროგრამების ადვოკატირებისას.
საზოგადოებრივი სტრატეგიების მიზანია ადგილობრივ თემს მისცეს შესაძლებლობა ერთიანად წარმოადგინოს საკუთარი სურვილები, საჭიროებები
გარე აქტორთა მხრიდან საჯარო სექტორში თანამონაწილეობის შესაძლებლობებზე საუბრისას ყურადღება მახვილდება ჩართულობის სხვადასხვაგვარ სპექტრზე.
საკითხის ქსელები, როგორც ტერმინი, რამდენიმე მნიშვნელობით გამოიყენება.
საკონტრაქტო ადმინისტრაცია, რომლის საფუძველი საჯარო სექტორის მიღმა გარე საკონტრაქტო სისტემით მუშაობას მოიცავს, შრომითი ურთიერთო
აღნიშნულ ტერმინში იგულისხმება სამეზობლოს მაცხოვრებლების გაერთიანების ორგანიზების ფორმა.
მართვის სისტემატური მიდგომა, რომელიც მოცემული ამოცანის გადასაჭრელად „ერთადერთ საუკეთესო გზას“ ეძებს, ყველაზე სწრაფი, ეფექტური
სამთავრობო ან არასამთავრობო საშუალებებით სამთავრობათაშორისო პრობლემების (კრიმინალი, განათლება, კეთილდღეობა) გამკლავების მცდელო
სამთავრობო აპარატში იგულისხმება მთავრობის ხელთარსებული ყველა სტრუქტურული ქვედანაყოფი (სხვადასხვა ოფისი, ბიურო და დეპარტამენტი)
სამთავრობო ინოვაციების ახსნა ეფუძნება ინდივიდუალურ, მარკეტინგულ და ორგანიზაციულ კვლევებს.
წარმოადგენს ორგანიზაციების შედარებისა და მათი მოქმედებების გაუმჯობესებისთვის მუდმივ, სისტემატურ პროცესს შედეგების, მომსახურები
საუკეთესო პრაქტიკასთან შესაბამისობის სტანდარტი წარმოადგენს მახასიათებელს, რომლის გაზომვაც შესაძლებელია და გამოიყენება, როგორც
ფორმალური მეთოდები, რომლებითაც ორგანიზაციაში დასაქმებულ პირთა მიერ შესრულებული სამუშაოს შეფასება და მის საფუძველზე შესაბამისი
სახელმწიფო მის ხელთ არსებული საშუალებით აწარმოებს სამომხმარებლო პროდუქტს, რომლის აუცილებლობა განპირობებულია საზოგადოების საჭი
საჯარო პოლიტიკა შესაძლებელია განიმარტოს, როგორც პოლიტიკა, რომელიც ხორციელდება საზოგადოების სახელით, პრაქტიკაში რეალიზაციას პოულობს საჯარო სამართლებრივი კანონდებლობისა და რეგულაციების გზით, ხოლო მისი აღსრულებით საჯარო ადმინისტრაციაა დაკავებული.
საჯარო პოლიტიკის ანალიზის პროცესში გამოყენებული მეთოდებისა და ტექნიკების ერთობლიობა, რომელიც პოლიტიკის განხორციელებამდე საზოგა
საჯარო პოლიტიკის კატეგორიებში მოაზრება პოლიტიკის კურსები, რომლებიც სხვადასხვა პრინციპის საფუძველზეა იდენტიფიცირებული.