პრაქტიკული ცნობიერება
ე. გიდენსის მიხედვით, გამოხატავს, ქცევის განმეორებადი (რუტინული) ფორმების ნაგულისხმევ, იმპლიციტურ ცოდნას.
ე. გიდენსის მიხედვით, გამოხატავს, ქცევის განმეორებადი (რუტინული) ფორმების ნაგულისხმევ, იმპლიციტურ ცოდნას.
საზოგადოების ან მის წევრთა ჯგუფის მიერ სხვადასხვა ობიექტების, მოვლენების, სოციალური მნიშვნელობისა და პოზიციების დადებითი ან უა
უწესრიგო, შემთხვევითი, არარეგულირებადი სქესობრივი კავშირები.
მაქს ვებერის (1864-1920) მიერ 1904-1906 წლებში შექმნილი შრომა Dia Protestantische Ethik und der Geist des Kapitalizmus (გამოქვ
შეძენილი (დასწავლის შედეგად მიღებული) უნარებისა და ჩვევების ერთობლიობა, რომელიც საჭიროა სპეციფიკური სამუშაოს შესასრულებლად და
საუბრისა თუ გამონათქვამების, ასევე სიგნალების მიმღებ ადამიანთა ერთობლიობა (მსმენელები, თანამხილველები, მკითხველები).
ლიტერატურათმცოდნეობითი ტერმინი. გამოიყენება ლიტერატურული ფორმების კლასიფიკაციისათვის.
საკმაოდ ბუნდოვანი ტერმინი, დაკავშირებული წარმოდგენებთან კაცობრიობის ისეთ ჯგუფებად დანაწევრების შესახებ, რომლებიც განსხვავდებია
პროცესი, რომლის მეშვეობითაც თანამედროვე საზოგადოებებში სოციალური პრობლემების გააზრება და გადაჭრა ხდება ლოგიკისა და რაციონალობი
ზოგადი აზრით, აღნიშნავს იმას, რაც გონებისეულია, ანუ რისი წვდომა და ახსნა შეიძლება ინტელექტის საფუძველზე, საპირისპიროდ ირაციონა
ვებერი განიხილავს რაციონალობის ოთხ ფორმას: ა) კონცეპტუალური (რაციონალური) - იგულისხმება ნებისმიერი კოგნიტური პროცესი, რომელიც
სხვანაირად რაციონალური მოქმედების თეორიასაც უწოდებენ.
აბსტრაქტული ცნების განხილვა, თითქოს მას ჰქონდეს რეალური (კონკრეტული) არსებობა.
პროცესი და საშუალებები (მასმედია), რომელთა მეშვეობითაც მოხმარების საგნების შესახებ ინფორმაცია მიეწოდება მომხმარებელს.
1. რწმენისა და პრაქტიკის უნიფიცირებული სისტემა საკრალურ (წმინდა) საგნებთან მიმართებაში.
სოციოლოგიის დარგი, იკვლევს რელიგიაზე საზოგადოებრივ მოთხოვნილებასა და საზოგადოებაზე რელიგიის ზეგავლენას, რელიგიისა და საზოგადოე
ტერმინი გულისხმობს რაიმე მოვლენის (ობიექტის, რიცხვის, გამოსახულებისა და ა.შ.) უნარს, ჩაანაცვლოს საგანი ან თვითონ ჩანაცვლდეს რა
პირი, რომელიც სოციოლოგიურ გამოკითხვაში (ანკეტირებაში ან ინტერვიუში) მონაწილეობს და ინფორმაციის წყაროს ან კომუნიკატორს წარმოადგ
მერტონის მიხედვით, დევიაციის ერთ-ერთი ფორმა, როდესაც ინდივიდები უარყოფენ როგორც საზოგადოებაში (კულტურაში) აქცენტირებულ (გაზიარ
რეალური ან წარმოსახვითი სოციალური ჯგუფი, რომლის ღირებულებათა და ქცევის ნორმათა სისტემა ინდივიდისათვის ეტალონს წარმოადგენს.
ცერემონიული ხასიათის მოქმედებათა სტანდარტული და მყარი თანამიმდევრობა. შეიძლება გაგებულ იქნეს სამი აზრით:1.
მერტონის მიხედვით, საზოგადოებაში ინდივიდთა შეგუების ტიპი, როდესაც ხდება ინსტიტუციური ნორმების გამძაფრებული, უპირობო დაცვა კულტ
მოსალოდნელი ქცევა, რომელსაც ინდივიდი ასრულებს კერძო სიტუაციაში და რომელიც დაკავშირებულია კონკრეტულ სტატუსთან.
სიტუაცია, რომელიც იქმნება მაშინ, როდესაც სხვადასხვა სტატუსიდან გამომდინარე მოთხოვნები ერთმანეთს ეწინააღმდეგება.
სოციოლოგიის დარგი,რომელიც სწავლობს სახელმწიფოთა შორის ურთიერთობას: თანამშრომლობის, თანაარსებობის, ურთიერთგაგების, კონფლიქტის,
ზოგადი ტერმინია.
სოციოლოგიის ძირითადი ცნება, აღწერს მყარად მოწესრიგებულ ერთობას, გარ
ქვეყნის მოსახლეობის, დიდი სოციალ-დემოგრაფიული ჯგუფების დამოკიდებულება საზოგადობრივი ცხოვრების პრობლემებისადმი, გამოხატული მსჯე
ცნება, რომელიც განსაკუთრებულად გამოიყენება დიურკემის სოციოლოგიურ კონცეფციაში.
1.
ო.
განვითრებული სოციალურ–ეკონომიკური, პოლიტიკური, სულიერ–ზნეობრივი უერთიერთობების საზოგადოება, რომელსაც ახასიათებს მაღალი საერთო
ზომების ერთობლიობა, რომელიც, გამოხატულია პოზიტიური (წახალისების) ან ნეგატიური (დასჯის) ფორმებით და ემსახურება საზოგადოებაში სო
გამოითვლება ყველა ინდივიდუალური მნიშვნელობის შეკრებითა და მიღებული ჯამის გაყოფით შემთხვევების თუ დაკვირვებების რიცხვზე.
პროცესი, რომლის დროსაც რელიგიური აზროვნება, პრაქტიკა და ორგანიზაციები კარგავს სოციალური გავლენასა და მნიშნელობას.
(საკუთარი პიროვნება) ადამიანის მიერ თავისი თავის გარემოდან გამოყოფის უნარი, რომელიც მას შესაძლებლობას აძლევს თავისი თავი განიც
მეცნიერება ნიშნებისა და ნიშნური სისტემების, ნიშნური (ანუ ნიშნის გამომყენებელი) ქცევისა და ნიშნური (ლინგვისტური და არალინგვისტუ
მოიაზრება ფუნქციონალიზმისა და სოციალურ სისტემათა – განსაკუთრებით, პარსონის – თეორიის ალტერნატივად.
მეცნიერულ კვლევაში მეთოდოლოგიური მიმართულება, რომელიც რთულ ობიექტს განიხილავს მისი შემადგენელი ელემენტებისა და მათ შორის კავში
ერთეულთა გარკვეული მეტრული სისტემა, რომელიც მოცემულ კონტინუუმში განლაგებული შესასწავლი მოვლენების გაზომვის ერთიან მასშტაბად გა
ანალიტიკური ინსტრუმენტის შექმნის საშუალება, რომელიც, პირველ რიგში, მისაწვდომს ხდის ვერბალური გამონათქვამების რაოდენობრივ შეფას
გლეხური, აგრარული საზოგადოებებისა და მათი ტრანსფორმაციის კვლევა და თეორია. ს. ს.
ანთროპოლოგიის ამ ორი დარგის დამოუკიდებლად არსებობას მხარს უჭერს ინგლისის სოციოლოგიური და ანთროპოლოგიური სკოლა, მაშინ, როდესაც
საყოველთაო მნიშვნელობით ეს ცნება აღნიშნავს ყოველგვარი სოციალური სტრუქტურისა და წარმონაქმნის დანაწევრებას ცალკეულ ფუნქციონალურ
ტერმინი, რომელიც ხშირად გამოიყენება სოციალურ ურთიერთობათა ზოგადთეორიული ხასიათის გამოკვლევის აღსანიშნავად. ს.თ.
იერარქიული სტრუქტურა, რომლისთვისაც დამახასიათებელია სოციალური სტატუსის, შემოსავლების, პრესტიჟის, ძალაუფლებისა და დაქვემდებარებ
სოციოლოგიური ცოდნის გამოყენების სპეციალისტი, რომელსაც სპეციფიკური პრობლემის გადასაწყვეტად გარკვეული გეგმა აქვს (სოციალური ტექნ
გამოყენებითი სოციოლოგიის მიდგომათა ერთობლიობა, რომელიც ორიენტირებულია ადამაინთა მოქმედების, განწყობებისა და მათზე კონტროლის მი
სოციოლოგიაში მრავალმნიშვნელოვანი ტერმინი; გამოიყენება ძირითადად ნორმატიულ-შემზღუდველი წესრიგის შემქბნელ, დადგენილ ქცევით მოდელ