ე. გიდენსის მიხედვით, გამოხატავს, ქცევის განმეორებადი (რუტინული) ფორმების ნაგულისხმევ, იმპლიციტურ ცოდნას. ასეთ ცოდნას ვფლობთ, როდესაც ვმოქმედებთ წესების, ანუ სტრუქტურის მოთხოვნების შესაბამისად ისე, რომ მათზე აქტიურ რეფლექსიას არ ვახდენთ. მაგ., საუბრისას ვიცავთ ენის გრამატიკულ წესებს, თუმცა, მათ შესახებ აქტიურ ცოდნას არ ვფლობთ. მაშასადამე, აღნიშნულ დონეზე აქტორი ახორციელებს პასიურ, არაფორმალურ პეფლექსიას. პ. ც. შესაძლებელს ხდის, რომ პრაქტიკა შესრულდეს პირდაპირი (უშუალო) მოტივაციის გარეშე. ამ კალაპოტში თავსდება ყოველდღიური ქცევების დიდი ნაწილი. ადამიანების შესაძლებლობები შეზღუდულია იმისათვის, რომ დისკურსული ცნობიერების ველში მოაქციონ როგორც საკუთარი, ისე სხვისი ქცევების მრავალფეროვანი ასპექტები. მოქმედებათა დისკურსული იდენტიფიკაცია ხდება მაშინ, როდესაც ადგილი აქვს რუტინათა შეწყვეტას ან მათ კრიტიკულ მსხვრევას.