იერარქიული სტრუქტურა, რომლისთვისაც დამახასიათებელია სოციალური სტატუსის, შემოსავლების, პრესტიჟის, ძალაუფლებისა და დაქვემდებარების მიმართებათა უთანასწორობა და რომელიც სოციალური კონფლიქტის ერთ-ერთ მთავარ წყაროდ გვევლინება. ს.ი. თანმიმდევრულ დაქვემდებარებაში (სუბორდინაციაში) მყოფი ელემენტების სისტემაა, ს.ი-ის იდეა, როგორც დაბლიდან მაღლისაკენ განლაგებული, თანმიმდევრულ დაქვემდებარებაში მყოფი ელემენტების სისტემა, რომელიც სოციალური მთელის მრავალდონაიანობას ასახავს, სოციოლოგიაში ფართოდ გავრცელდა მას შემდეგ, რაც მ. ვებერმა ბიუროკრატიული იერარქიის ცნება შემოიტანა. თანამედროვე სოციალურ თეორიებში იერარქიის ცნება სოციალური აგენტებისა და მათი ურთიერთობების ნებისმიერი სისტემის აღსანიშნავად გამოიყენება. იერარქიის ცნებას XX ს-ში ყველაზე მეტად იყენებდა ტ. პარსონსი. ამ ცნებით ის აღნიშნავდა სირთულის შესაბამისად აღმავალი და დაღმავალი ორგანიზაციების სისტემებს (სოციალური მოქმედების ქვესისტემათა იერარქია). განსხვავებით პარსონსისაგან, ნ. ლუმანი არ იზიარებდა სოციალური სისტემების იერარქიულობის იდეას. მისი აზრით, სოციალური სისტემები ავტოპოეზისური (თვითკმარი) სოციალური წარმონაქმნებია, რომლებიც ერთმანეთთან ჰორიზონტალურ, არაიერარქიულ მიმართებაშია.