ქარიზმა
თეოლოგიური თვალსაზრისით, განსაკუთრებული სულიერი თვისება, რომელიც ღვთიურია, ღვთისგან ბოძებულია. სოციოლოგიაში ქ.
თეოლოგიური თვალსაზრისით, განსაკუთრებული სულიერი თვისება, რომელიც ღვთიურია, ღვთისგან ბოძებულია. სოციოლოგიაში ქ.
რელიგია, რომელიც თავის სარწმუნოებრივ მოძღვრებას, საღვთისმსახურო რიტუალსა და მსოფლხედვას ღვთის მიერ ქვეყნად იესო ქრისტეს მოვლინ
მტრობის გაძლიერებული განცდა ან შიში უცხოთა თუ სხვა ეთნიკური წარმომავლობის მქონე ადამიანთა მიმართ, რაც ხშირად ვლინდება არა მარტ
მოქმედების ზოგიერთი თეორია ერთმანეთისაგან განასხვავებს მოქმედებისა და ქცევის ცნებებს, ან მიუთითებს, რომ მოქმედება არა ნებისმიე
ცნება „ღია საზოგადოება“ პირველად ჰ. ბერგსონმა გამოიყენა. განსაკუთრებული მნიშვნელობა ამ ცნებამ კ.
ფილოსოფიური და სოციოლოგიური კატეგორია, რომელიც გამოხატავს: 1.
სოციალური სუბიექტების, პიროვნებების, კლასების, ეთნოსების, პროფესიული და დემოგრაფიული ჯგუფების (ახალგაზრდების, ქალების, მამაკაც
სოციოლოგიის განყოფილება, რომელიც შეისწავლის შემეცნების, მათ შორის გაგების, ცოდნის სოციალურ პრობლემებს.
პოპულაციის ნაწილის შედგენა გარკვეული მიზნებითა და პროცედურების გამოყენებით.
ინდივიდებისა თუ შემთხვევების წილი, რომელიც ამოღებულია დიდი ჯგუფიდან.
მთლიანი პოპულაციიდან საკვლევი ჯგუფი ყალიბდება შერჩევის რამდნიმე ტიპის საფუძველზე: ა) შემთხვევითი შერჩევა.
სოციალური კონტროლის ელემენტი: მოწონება-არმოწონება, რომელსაც ინდივიდი, ჯგუფი, ორგანიზაცია ან საზოგადოება გამოხატავს ინდივიდის მ
ადამიანის გაცნობიერებული, გამიზნული ფიზიკური ან გონებრივი საქმიანობა, რომლის შედეგადაც მატერიალური ან არამატერიალური პროდუქტი
ამ კატეგორიას აქვს ორი მნიშვნელობა: 1.
სოციალური ინფორმაციის მოპოვების ერთ–ერთი მნიშვნელოვანი მეთოდი.
ჩამოყალიბდა ჩიკაგოს უნივერსიტეტში პირველ და მეორე მსოფლიო ომებს შორის პერიოდში.
მახასიათებელი, ნიშანი, რომელსაც ერთზე მეტი კატეგორია (ან ღირებულება) აქვს და რომლის გაზომვა შესაძლებელია. ც.
ც–ს სამი განსხვავებული მმიშვნელობა აქვს.
სოციალურ–ეკონომიკური კატეგორია, რომელიც ადამიანთა მატერიალური და კულტურული მოთხოვნილებების დაკმაყოფილების ხარისხს გამოხატავს.
წესი, რომლითაც ინდივიდი ან ჯგუფი ცხოვრობს. ტერმინი ც. ს. სხვადასხვა კონტექსტში გამოიყენება. ც.
სოციალური კატეგორია, რომელიც ინდივიდის, სოციალური ჯგუფის, მთელი საზოგადოების სხვადასხვა ტიპის მოქმედებების, საქმიანობის ერთობლ
სოციალური ფენა ინდუსტრიამდელ საზოგადოებებში, რომლის წევრთა ადგილი საზოგადოებაში, უფლება–მოვალეობები ადათით ან კანონმდებლობით ი
ცვლადების შეფასების წესი, რითაც ხორციელდება მათი ადგილისა და მდგომარეობის განსაზღვრა. წ. რ.
სოციოლოგიის სფერო, რომელიც შეისწავლის საზოგადოების, ადამიანისა და ხელოვნების ურთიერთობას, ხელოვნების სოციალურ ფუნქციებს.
მეცნიერული ვარაუდი, რომელიც წამოყენებულია გარკვეული მოვლენების ასახსნელად და მოითხოვს ვერიფიცირებას (დამოწმებას).