აღწერა
იგივეა, რაც დაწვრილებითი აღწერა.
შემთხვევის ან მოვლენის განხილვა, რომლის დროსაც ცხადი ხდება შემთხვევის ან მოვლენის მიზეზები, ხასიათი და მათი კავშირი სხვა მოვლე
ტერმინი სოციოლოგიაში კულტურის ისტორიკოსისა და სოციოლოგიის, „სოცოცხლის ფილოსოფიის“ წარმომადგენლის ვ.
სოციოლოგიური თეორიების, ცნებების, მეთოდების გამოყენება საზოგადოებასთან მიმართებაში.
რაციონალობაზე ზედმეტი ყურადღების გამახვილება ე. ს–ს სოციოლოგიური თეორიების ნაკლად მიაჩნია და ამის გამო რაციონალობას უარყოფს.
საზოგადოების ან ორგანიზაციის საბაზისო ფიზიკური სტრუქტურა, დაგროვილი კაპიტალური აღჭურვილობის ფონდი.
1.ფილოსოფიური მიმდინარეობა, რომელიც ადამიანური ეგზისტენციის გამოვლენას ისტორიულობაში ხედავს და ინსტიტუციების, იდეების წარმომავ
სოციოლოგიის დარგი, რომელიც 1) იკვლევს საზოგადოებების ისტორიულად არსებულ ფორმებს და რომელიც უფრო ვიწრო აზრით იყენებს ისტორიულ წ
ტერმინი, რომელიც გამოიყენება ისტორიის ფილოსოფიურ კონცეფციებსა, სოციალურ ფილოსოფიასა და სოციოლოგიაში (კროჩე, პოპერი).
ტერმინი გამოიყენება ინდუსტრიულად განვითარებული საზოგადოებების აღსანიშნავად, სადაც მოსახლეობის მეტი ნაწილი ეკონომიკურად და სოცი
ზოგადი ტერმინი, რომელიც აერთიანებს სოციოლოგიურ მიდგომათა ფართო სპექტრს.
უეცრად წარმოშობილი მასობრივი პრობლემა, რომლის გადაწყვეტა შეუძლებელია დიდი ძალისხმევის (სიძნელეების გადალახვის) გარეშე.
იგივეა რაც კროსკულტურული ანალიზი ან კიდევ შედარებითი სოციალურ–მეცნიერული კვლევა.
თომას რობერ მალთუსიდან (1766–1883) მომდინარე თეორია, მიდგომა, რომელშიც მოსახლეობის ზრდა არსებობის საშუალებების (საკვების რაოდე
გამოყენებითი სოციოლოგიის დარგი, რომელიც შეისწავლის მენეჯმენტში ,,სოციოლოგიურ ზედნაშენს“.
თეორიიის თეორია. მოსაზრებები თეორიათა ფორმების შესახებ; ასევე ფართო, ზოგადი თეორია; მეცნიერების თეორია.
ინსტიტუციონალიზებული, მრავალსაფეხურიანი, ლოგიკურად დაკავშირებული გამონათქვამების სისტემა, რომელიც ობიექტური მეთოდებით ცოდნის ა
იკვლევს სამეცნიერო ცოდნისა და მეცნიერების, როგორც სოციალური ინსტიტუტის
ადამიანების გადასვლა ერთი რეგიონიდან მეორეში (შიდა მ.), ერთი ქვეყნიდან მეორე ქვეყანაში (გარე მ.) ან კიდევ მოსახლეობის პერიოდულ
მიმდინარეობა ხელოვნებაში, კულტურასა და არქიტექტურაში, რომელიც აღიარებს
მოხმარება ნიშნავს ინდივიდების მიერ საქონლისა და მომსახურების გამოყენების ხასიათსა და წესს.
ზოგადად ფილოსოფიური თეორია, რომელიც სინამდვილის ასახსნელად საბუნებისმეტყველო მეცნირების მეთოდებსა და ცნებებს იყენებს.
არაერთგვაროვანი ფილოსოფიური, იდეოლოგიური და პრაქტიკულ-პოლიტიკური მიმდინარეობა, რომლიც აგრძელებს მარქსისა და ენგელსის მოძღვრება
1.
ცნება სოციალურ მეცნიერებებში შემოვიდა არქიტექტურიდან, იგი შემოიტანა ამერიკელმა არქიტექტურის თეორეტიკოსმა ჯენქსმა 1976 წელს; მი
სოციალურ-ფილოსოფიური და სოციოლოგიური თეორიის ერთ-ერთი ვერსიის ზოგადი სახელწოდება (ბოდრიარი, ბაუმანი, მაფესოლი და სხვები). პ.
კონცეფცია, რომელიც უარყოფს სოციალურ სამყაროში ზოგადსაყოველთაო ლოგიკის ან კიდევ სტრუქტურის არსებობას.
მაქს ვებერის (1864-1920) მიერ 1904-1906 წლებში შექმნილი შრომა Dia Protestantische Ethik und der Geist des Kapitalizmus (გამოქვ
შეძენილი (დასწავლის შედეგად მიღებული) უნარებისა და ჩვევების ერთობლიობა, რომელიც საჭიროა სპეციფიკური სამუშაოს შესასრულებლად და
საუბრისა თუ გამონათქვამების, ასევე სიგნალების მიმღებ ადამიანთა ერთობლიობა (მსმენელები, თანამხილველები, მკითხველები).
ლიტერატურათმცოდნეობითი ტერმინი. გამოიყენება ლიტერატურული ფორმების კლასიფიკაციისათვის.
1. რწმენისა და პრაქტიკის უნიფიცირებული სისტემა საკრალურ (წმინდა) საგნებთან მიმართებაში.
სოციოლოგიის დარგი, იკვლევს რელიგიაზე საზოგადოებრივ მოთხოვნილებასა და საზოგადოებაზე რელიგიის ზეგავლენას, რელიგიისა და საზოგადოე
ცნება, რომელიც განსაკუთრებულად გამოიყენება დიურკემის სოციოლოგიურ კონცეფციაში.
განვითრებული სოციალურ–ეკონომიკური, პოლიტიკური, სულიერ–ზნეობრივი უერთიერთობების საზოგადოება, რომელსაც ახასიათებს მაღალი საერთო
გლეხური, აგრარული საზოგადოებებისა და მათი ტრანსფორმაციის კვლევა და თეორია. ს. ს.
საყოველთაო მნიშვნელობით ეს ცნება აღნიშნავს ყოველგვარი სოციალური სტრუქტურისა და წარმონაქმნის დანაწევრებას ცალკეულ ფუნქციონალურ
იერარქიული სტრუქტურა, რომლისთვისაც დამახასიათებელია სოციალური სტატუსის, შემოსავლების, პრესტიჟის, ძალაუფლებისა და დაქვემდებარებ
სოციოლოგიური ცოდნის გამოყენების სპეციალისტი, რომელსაც სპეციფიკური პრობლემის გადასაწყვეტად გარკვეული გეგმა აქვს (სოციალური ტექნ
ფსიქოლოგიის დარგი.
ცნება სოციოლოგიაში შემოიტანა ოგბორნმა (1922). ს.ც. მიმართულია სოციალური სტრუქტურისა და სოციალური მიმართებების შეცვლისკენ.
იაკობ ლევი მორენოს (1892–1974) მიერ სოციოლოგიაში შემოტანილი ცნება და ჯგუფური თერაპიის მეთოდი (მორენომ ეს იდეა „სპონტანური თეატ
ტერმინი შემოიტანა ფრანგმა სოციოლოგმა ო. კონტმა (1798–1857). ეტიმოლოგიურად იგი ლათინური და ძვ.
საზოგადოებრივი მოწყობის ტიპი, რომელშიაც ინდივიდების ქცევა განსაზღვრულია ამ საზოგადოებისათვის ისტორიულად მოცემული მოდელებით.
ეკონომიკური და საზოგადოებრივი ფორმაცია, რომელიც ემყარება ბატონყმურ სამართალს.
წარმოების ორგანიზაციის მეთოდი განვითარებულ ინდუსტრიულ საზოგადოებებში, რომელიც ჰენრი ფორდის სახელს უკავშირდება.
(კრიტიკული თეორიის ფრანკფურტის სკოლა) ეკონომიკურად შეძლებული, მარქსისტული რადიკალიზმის მომხრე პოლიტოლოგის ფელიქს ბელის დაარსებ