საერთაშორისო ორგანიზაციები
მუდმივმოქმედი საერთაშორისო სახელმწიფოთაშორისო (მთავრობათაშორისი) და საერთაშორისო არასამთავრობოთშორისი დაწესებულებანი, რომლებიც
მუდმივმოქმედი საერთაშორისო სახელმწიფოთაშორისო (მთავრობათაშორისი) და საერთაშორისო არასამთავრობოთშორისი დაწესებულებანი, რომლებიც
საერთაშორისო ურთიერთობების, როგორც სამეცნიერო დისციპლინის ერთ-ერთი ქვედარგი, რომელიც საერთაშორისო ეკონომიკაზე პოლიტიკური გარემ
მოლოდინების, ინტერესების, პრინციპების, ნორმების, წესებისა და გადაწყვეტილების მიღების პროცედურების ერთობლიობა, რომელიც საერთაშო
პირველად ეს ტერმინი გვხვდება საერთაშორისო სამართლის მეცნიერებ
წესებისა და პროცედურების ერთობლიობა, რომელიც საერთაშორისო წესრიგის შენარჩუნებასა და განმტკიცებას უწყობს ხელს. ჰ.
საერთაშორისო ურთიერთობების სამეცნიერო კვლევის ძირითადი დისციპლინა, შეისწავლის სახელმწიფოებსა და სხვა სუბიექტებს შორის მიმდინარ
სახელმწიფოთა ურთიერთქმედების გარკვეული წყობა, რომელიც საერთაშორისო საზოგადოების მიზნების დამკვიდრებას უწყობს ხელს. ჰ.
სამართლებრივი და ზნეობრივი მიზნებისათვის ძალის საერთაშორისო გამოყენების ლეგიტიმურად გამოცხადება და ძალის გამოყენებაზე შეზღუდვე
დოქტრინა, რომელიც სახელმწიფოს საჭიროებების ყველაზე მაღლა, მათ შორის უნივერსალურ ზნეობაზე მაღლა დაყენებასაც გულისხმობს. ს.
საერთაშორისო ურთიერთობების სკოლა, რომლის მიხედვითაც, მსოფლიო პოლიტიკური პროცესების განმსაზღვრელია საერთაშორისო საზოგადოების წე
ომის გადაზრდა „აბსოლუტურ“ სტადიაში, როდესაც საბრძოლო მოქმედებებს არა არმიები, არამედ ხალხები (ერები) აწარმოებენ. ტ.ო.
სახელმწიფო, რომელიც თავისი პოლიტიკური სისტემის ან ხელმძღვანელობის ქცევის გამო საერთაშორისო დიპლომატიურ იზოლაციაშია მოქცეული.
ძირითადი ფასეულობების მიმართ საფრთხის არარსებობა.
საერთაშორისო ანარქიით გამოწვეული მდგომარეობა, როდესაც საკუთარი უსაფრთხოების გაზრდით დაინტერესებული სახელმწიფოები საყოველთაო უნ
უსაფრთხოების სფეროში საერთაშორისო თანამშრომლობის ერთ–ერთი ფორმა, რომელიც შეიძლება ინტეგრაციის საფუძველი გახდეს.
სახელმწიფოთა ჯგუფი, რომელთა უსაფრთხოების ძირითადი პრობლემები იმდენად მჭიდროდაა ერთმანეთზე გადაჯაჭვული, რომ თითოეული მათგანის ე
სახელმწიფოთა მიერ უსაფრთხოების სფეროში საერთო ინტერესების საფუძველზე შექმნილი წესებისა და გადაწყვეტილების მიღების პროცედურების
საგარეო პოლიტიკის ეკონომიკური ინსტრუმენტი, რომელიც საერთაშორისო ურთიერთობების აქტორებს, მაგ, დონორ და რეციპიენტ (მიმღებ) სახელ
ბირთვული იარაღის გამოყენების შესაძლებლობა, რომელიც არ გულისხმობს გლობალური ომის წარმოებას.
სამხედრო ძალების მშენებლობის, განლაგების ან გამოყენების ნებაყოფილობითი შეზღუდვის პოლიტიკა.
შეერთებული შტატების პოლიტიკის წარმმართველი პრინციპი მეორე მსოფლიო ომის შემდეგ, რომელიც საბჭოთა კავშირის გავლენის გავრცელებას ი
საერთაშორისო ურთიერთობების განსჯა ცალკეული სახელმწიფოს შიგნით მიმდინარე სოციალური, პოლიტიკური და ეკონომიკური პროცესებიდნ მიღებ
თანამედროვე საერთაშორისო სისტემის მთავარი პრინციპი, რომელიც სახელმწიფოთა დამოუკიდებლობასა და სუვერენულ თანასწორობას ეფუძნება.
XX ს–ის საერთაშორისო სისტემის ბიპოლარული დაყოფის ერთ–ერთი სახე, რომელიც განვითარებულ კაპიტალისტურ სახელმწიფოებსა და მესამე სამ
საერთაშორისო ურთიერთობებში ძალაუფლების სამხედრო კომპონენტი, რასაც ოთხი ფუნქცია აქვს: დაშინება, იძულება, თავდასხმა და პრესტიჟის
საერთაშორისო პოლიტიკური ეკონომიის ერთ–ერთი თეორია, რომლის მიხ
დროებითი ბუნებრივი და სოციალური უბედურებების შედეგების ლიკვიდაციის მიზნით სახელმწიფოების მიერ გაწეული და მიღებული დახმარება.
ადამიანის უფლებათა უხეში და მასობრივი დარღვევების ჩამდენი სახელმწიფოს წინააღმდეგ საერთაშორისო ორგანიზაციის (ორგანიზაციების) მი