სეკულარიზაცია
პროცესი, რომლის დროსაც რელიგიური აზროვნება, პრაქტიკა და ორგანიზაციები კარგავს სოციალური გავლენასა და მნიშნელობას.
პროცესი, რომლის დროსაც რელიგიური აზროვნება, პრაქტიკა და ორგანიზაციები კარგავს სოციალური გავლენასა და მნიშნელობას.
(საკუთარი პიროვნება) ადამიანის მიერ თავისი თავის გარემოდან გამოყოფის უნარი, რომელიც მას შესაძლებლობას აძლევს თავისი თავი განიც
მოიაზრება ფუნქციონალიზმისა და სოციალურ სისტემათა – განსაკუთრებით, პარსონის – თეორიის ალტერნატივად.
ანთროპოლოგიის ამ ორი დარგის დამოუკიდებლად არსებობას მხარს უჭერს ინგლისის სოციოლოგიური და ანთროპოლოგიური სკოლა, მაშინ, როდესაც
ამ თეორიათა კლასიფიკაცია შეიძლება განხორციელდეს ორ საფუძველზე: ერთ შემთხვევაში, ს. მ. თ.
მაქს ვებერის მიხედვით, სოციალური მოქმედებების კლასიფიკაცია მოიცავს ოთხი ტიპის მოქმედებას (კლასიფიკაციის კრიტერიუმად გამოყენებუ
ცნება, რომლითაც აღინიშნება საზოგადოების ან სოციალური ჯგუფის მიერ გამოვლენილი ინტეგრაციის, ურთიერთდაინტერესებისა და სიმჭიდროვის
ვებერის მიხედვით, რამდენიმე აქტორის მოქმედებათა ურთიერთორიენტაცია ამ მოქმედებებში ნაგულისხმევი სუბიექტური მნიშვნელობებიდან გამ
ამ ტერმინით აღნიშნავენ სოციალურ ფენომენებს, რომლებიც გარეგანია ინდივიდების მიმართ, მაგრამ მათთვის შემზღუდველი და მაიძულებელი მ
სანიმუშო მოქმედება ან წესები, რომელთაც ადამიანები ასრულებენ თავიანთ სოციალურ ცხოვრებაში.
ინდივიდის ან სოციალური ჯგუფის მეტ–ნაკლებად მყარი პოზიცია საზოგადოებაში, რომელიც დაკავშირებულია განსაზღვრულ უფლებებსა და მოვალე
საზოგადოების დაყოფა იერარქიულ ფენებად სხვადასხვა სოციალური მახასიათებლის საფუძველზე, რომლის შედეგია უფრო მაღალი და უფრო დაბალი
დაკავშირებულია ენტონი გიდენსის სახელთან. თეორია მოწოდებულია, გადაჭრას ტრადიციული დუალიზმი – მოქმედება/სტრუქტურა.
სოციალური ნორმებისა და ღირებულებების, ქცევის მოდულების სისტემა, რომელიც განსაზღვრული სოციალური ჯგუფისთვისაა დამახასიათებელი და
კონცეფცია, რომლის თანახმად, ემპირიული რეალობა კონკრეტული ატიტუდების (მიდგომების), განწყობებისა და სოციალური ღირებულებების ასპა
ამ ორ ცნებას შორის განსხვავება გვიანდელ ფუნქციონალიზმში რობერტ მერტონმა შემოიტანა, როდესაც იგი აანალიზებდა თანამედროვე, სეკულა
ბრიტანული სოციალურ–ანთროპოლოგიური სკოლის წარმომადგენლების, ანუ ადრეული (XX ს–ის 20–იანი წლები) ფუნქციონალისტების (რადკლიფ–ბრაუ
ალტერნატიული სტრუქტურები საზოგადოებაში, რომელთაც ისეთივე ეფექტურობით შეუძლიათ იმავე ფუნქციის შესრულება, რაც სხვა სტრუქტურებს ს
ბაზისური მოთხოვნილებები (საჭიროებები), რომლებიც აუცილებლად უნდა დაკმაყოფილდეს იმისათვის, რათა საზოგადოებამ არსებობა შეინარჩუნო
თეოლოგიური თვალსაზრისით, განსაკუთრებული სულიერი თვისება, რომელიც ღვთიურია, ღვთისგან ბოძებულია. სოციოლოგიაში ქ.
მოქმედების ზოგიერთი თეორია ერთმანეთისაგან განასხვავებს მოქმედებისა და ქცევის ცნებებს, ან მიუთითებს, რომ მოქმედება არა ნებისმიე
ჩამოყალიბდა ჩიკაგოს უნივერსიტეტში პირველ და მეორე მსოფლიო ომებს შორის პერიოდში.