სოციალიზმი
1.
1.
დემოკრატიული სახელმწიფო, რომელიც ფართო სოციალურ საფუძველს ემყარება და აქტიურ, ძლიერ სოციალურ პოლიტიკას ატარებს, რომლის მიზანსა
სოციალურ-პოლიტიკური ბრძოლის ფორმა, მეთოდი, რომელიც სისტემატური ძალადობით (მკვლელობის ჩათვლით) ან მისი გამოყენების მუქარით ხორც
კლასიკურ ფილოსოფიაში - მონარქიის დამახინჯებული ფორმა, როდესაც მონარქი სახელმწიფოს საკუთარი ინტერესების შესაბამისად მართავს.
ანტიდემოკრატიული პოლიტიკური წყობა, რეჟიმი, რომლის დროსაც სახელმწიფო სრულად არის გაბატონებული საზოგადოებასა და პიროვნებაზე.
XVII-XVIII სს–ის უტოპიური იდეები სოციალური პროტესტის მოძრაობაში, რევოლუციურ წრეებსა და პარტიებში, აგრეთვე საუკუნის ახალ გლობალ
ფაბიანური საზოგადოება, რომელიც შეიქმნა ლონდონში 1884 წელს, და რომელსაც რომაელი მხედარმთავრის ფაბიუს მაქსიმ ვერუკუსის სახელი ეწ
პოლიტიკურ პარტიათა შიგნით თანამოაზრეთა ორგანიზებული გაერთიანება და ფუნქციონირება.
ქარიზმის ცნება სოციალურ მეცნიერებებში შემოიტანა მ.ვებერმა.
ესპანეთში, იტალიაში, ლათინური ამერიკის ბევრ ქვეყანაში: საზოგადოებრივი ორგანიზაციების ხელმძღვანელობა, ქალაქის მმართველობა, მუნი
თარგმნის, ახსნის ხელოვნება, რომელსაც ფლობდა ბერძნული მითოლოგიის ღმერთი ჰერმესი – ზევსის შიკრიკი, შუამავალი უზენაეს ღმერთსა და