სტრუქტურული ორგანიზაციული თეორია ორგანიზაციებში ვერტიკალურ და ჰორიზონტალურ კოოორდინაციასა და მასთან დაკავშირებულ პრობლემებს შეისწავლის. შესაბამისად, ინტერესის საგანი ხდება ორგანიზაციის სტრუქტურული აგებულება, სამუშაოს დიფერენციაციისა და ინტეგრაციის საკითხები, ასევე, ორგანიზაციის იერარქიულ სტრუქტურაში არსებული დილემები და მათი კონტროლისათვის აუცილებელი ფაქტორები, რომელთა შორის განმსაზღვრელი როლი ენიჭება თავად ორგანიზაციის ზომას, გეოგრაფიულ განფენილობასა და ფინანსურ რესურსებს. საერთო ჯამში, ორგანიზაციული დიაგრამა, რომელიც ორგანიზაციის სტრუქტურული კონფიგურაციის აღწერილობაა, სტრუქტურული ორგანიზციული თეორეტიკოსებისათვის მუდმივად გამოყენებადი „იარაღია“. 

***

გამოყენებული ლიტერატურა:

Shafritz, J. M. (2004). The dictionary of public policy and administration. Boulder, Colo: Westview Press.