კონსესუსისათვის მამოძრავებელი ფსიქოლოგიური ძალა, რომელიც ალტერნატივების უარყოფასა და ქებას კრძალავს მცირე გადაწყვეტილების მიმღებ ჯგუფში. ჯგუფური აზროვნება თავს იჩენს როცა ინდივიდებისათვის მნიშვნელოვანია ჯგუფის წევრობა და ინდეტიფიცირებას ახდენენ საკუთარ კოლეგებთან. ჯგუფური აზროვნება ასევე შესაძლებელია, როცა ჯგუფის ლიდერი არ იწონებს საწინააღმდეგო აზრებს ან სტრესული სიტუაცია ქმნის ჯგუფს უფრო მეტად ერთიანს. მისი არსი ისაა, რომ ჯგუფის წევრები გარკვეული ქმედების მიმართ კრიტიკასა და ეჭვებს ახშობენ, იმ შედეგით, რომ ჯგუფი ირჩევს უფრო რისკიან და არაკეთილგონიერ პოლიტიკას, ვიდრე იგი აირჩევდა სხვა შემთხვევაში. ჯგუფური აზროვნება იმ მიზეზით, რომ ის მოიცავს გონებრივი ეფექტიანობისა და მორალური განსჯის დაქვეითებას შიდა ჯგუფური წნეხის გამო. ნეგატიური კონოტაციით ხასიათდება, ეს ტერმინი ირვინგ ლ. ჯანისის წიგნში „ჯგუფური აზროვნების მსხვერპლი“  (Victim of Groupthink: A Psychological Study of Foreign Policy Decisions and Fiascoes (1972; 1982)). 

*** 

გამოყენებული ლიტერატურა: 

Shafritz, J. M. (2004). The dictionary of public policy and administration. Boulder, Colo: Westview Press