ფორმალური ორგანიზაციული სტრუქტურის დეჰუმანიზებული პრაქტიკა, როცა სავსებით გამორიცხულია პიროვნული და ემოციური ფაქტორის მხედველობაში მიღება  და ბიუროკრატი ფუნქციონირებს როგორც მუდმივად მომუშავე „ძრავის ერთ-ერთი ხრახნი“. ბიუროკრატიული უპიროვნებობა ორგანიზაციულ ეფექტურობას ზრდის და ხელმძღვანელს საშუალებას აძლევს, ისეთი რამ განახორციელოს, რისი შესრულების შესაძლებლობა მარტოს არ ექნებოდა. ნორმალურად ფუნქციონირების შემთხვევაში, ორიგანიზაციებმა მნიშვნელოვანი სირთულეები შეიძლება შეუქმნას ინდივიდს. ეს განაკუთრებით მიესადაგება საჯარო დაწესებულებებს, რომლებიც  დასჯისა და დაბეგვრის ფუნქციას ასრულებენ ან სარგებელის გაცემას აკონტროლებენ. როგორებიცაა: საკვების ტალონი და უმუშევრობის კომპენსაცია. პიროვნების უგულებელყოფა ქმნის მორალური დანაშაულის გრძნობის თავიდან აცილების შესაძლებლობას. მაგალითად, სამხედრო სტრატეგებისთვის ემოციურად მეტად ადვილია შეარჩიოს დაბობვის სამიზნე, ვიდრე მსროლელისათვის, რომ ესროლოს რამდენიმე მეტრის მოშორებით მყოფ მტრის ჯარისკაცს, რომლის სახესაც გარკვევით ხედავს. იმავე პრინციპით, კეთილდღეობის სააგენტოს ბიუჯეტის ანალიტიკოსისათვის გაცილებით ადვილია შეუწყვიტოს ღარიბ სტუდენტს სკოლის სადილისათვის განკუთვნილი დაფინანსება, ვიდე სკოლის კაფეტერიაში მომუშავე საკვების გამყიდველს, რომელიც ხედავს,  როგორ რჩება მშიერი სტუდენტი, როცა სადილის ფული არა  აქვს. აღნიშნული ტერმინი აქტიურად უკავშირდება მენეჯერიზმის სკოლას და ფართოდ აპრობირებული გახლდათ ჰუმანური სკოლის საჯარო ადმინისტრირების თეორიაში დამკვიდრებამდე. 

***

გამოყენებული ლიტერატურა:

Shafritz, J. M. (2004). The dictionary of public policy and administration. Boulder, Colo: Westview Press.