სოციალური სუბიექტების, პიროვნებების, კლასების, ეთნოსების, პროფესიული და დემოგრაფიული ჯგუფების (ახალგაზრდების, ქალების, მამაკაცებისა და სხვ.) მატერიალური, პოლიტიკური, სამართლებრივი, სულიერი ფასეულობებისადმი დამოკიდებულება, რომელიც განსაზღვრავს ინდივიდების მოქმედების მიმართულებასა და ქცევას. სუბიექტის მიერ გაზიარებული სოციალური ღირებულებები ხდება ცხოვრების მიზანი და ამ მიზნების მისაღწევი ძირითადი საშუალება. ამით იძენენ ისინი სოციალური ქცევის მნიშვნელოვანი რეგულაციის ფუნქციას. ღ.ო. სოციალიზაციის პროდუქტია, ე.ი. კრებულია საზოგადოებრივ–პოლიტიკური, ზნეობრივი, ესთეტიკური იმპერატივებისა და აუცილებელი ნორმატიული მოთხოვნებისა, რომლებიც წაეყენება მოცემული სოციალური ერთობის წევრს. ღ.ო–ის ცნება სოციოლოგიაში შემოიღეს უ. თომასმა (აშშ) და ფ. ზნანეცკიმ (პოლონეთი), როგორც პიროვნების სოციალური განწყობის („სოციალური ატიტუდის“) მაჩვენებელი, მისი ქცევის მარეგულირებელი. ღ.ო–ის სიმტკიცე და თანმიმდევრულობა სუბიექტების სტაბილურობის და მყარი პოზიციების, ხოლო საწინააღმდეგო – არასტიბილურობის, მარგინალობის ან ფსიქიკური მოშლილობის მაჩვენებელია.