პოლიტიკური მოღვაწის როლის გადაჭარბებული გაზვიადება, მისთვის ისტორიის მსვლელობაზე გადამწყვეტი ზეგავლენის მიწერა. პიროვნების ისტორიული როლისა და ფუნქციების ამგვარი შეფასება ეწინააღმდეგებოდა მარქსისტულ–ლენინურ თეორიას, რომლის მიხედვითაც ისტორიას ქმნიან არა გმირები, არამედ ხალხი. პიროვნების კ. საბჭოური ტერმინია, რომელიც გამოიყენებოდა საბჭოთა სახელმწიფოში XX საუკუნის 30-50–იან წლებში გაბატონებული სტალინური რეჟიმის დასაგმობად. კომპარტიის XX ყრილობაზე პარტიის ახალმა ლიდერმა ნიკიტა ხრუშჩოვმა ტერმინი გამოიყენა როგორც სტალინის პიროვნული მოღვაწეობის ნეგატიური მახასიათებელი. ამითვე ხრუშჩოვი მიანიშნებდა პარტიის ახალ პოლიტიკურ კურსზე, რომლისთვისაც განმსაზღვრელი უნდა ყოფილიყო კოლექტიური მმართველობა.
***
ტერმინის პირველწყარო:
სოციალურ და პოლიტიკურ ტერმინთა ლექსიკონი–ცნობარი. (2004) სოციალურ მეცნიერებათა ცენტრი. თბილისი: ლოგოს პრესი